جور وا جور

یه دفعه پیشنهاد شد که بزنیم بیرون و بریم کوههای اطراف شهر. با اکراه پذیرفتم اما چه خوب شد که پذیرفتم. روز خوبی بود و حسابی خوش گذشت. با اونکه در گوشه و کنار ایران این روزها ترس از سیل هست اما مردم انگار نه انگار، بی خیال، ماشینها رو کنار رودخانه پارک کرده، چادر زده و مشغول خوردن و کپ و گفت بودند. البته آب شفاف بود و اونقدر زیاد نبود که ترسناک به نظر بیاد. 

ولی جدا دوست داشتم با یه دختری که ازش خوشم بیاد همچین جای باصفایی برم ولی نیست دیگه. جدا صحبت از عشق و دوست داشتن خاص نیستا. همین که دختری باشه اهل سفر و گفتگو و یه چیزهای مشترکی باهم داشته باشیم. چه کنیم دیگه. نمیدونم حالا اول شاسی بلند میاد یا دختر. نظر شما؟

نکته: در پاسخ به خودم و اون عشق به شاسی بلند باید عرض کنم که امروز با پراید همچین جایی رفتیم. خلاصه اگه اهلش باشی، پیاده هم میری. زور نزن عزیزم.

ارغوان دره، مشهد. عکس از باشگاه کاوشگران