جور وا جور

برخلاف اغلب رژیم های لاغری که کم چربی هستند، رژیم کتوژنیک از قرار معلوم عکس منطق رژیمی عمل می کند. چون به جای کم کردن چربی، شما در این رژیم در هر وعده ی غذایی مقدار زیادی چربی مصرف می کنید. تحقیقات نشان داده این رژیم غذایی می تواند مؤثر باشد و به مقابله با بیماری های مرتبط با چاقی کمک کند. با این حال، رژیم کتوژنیک برای هر کسی مناسب نیست.

رژیم کتوژنیک اولین بار در دهه ی ۱۹۲۰ به عنوان روشی برای درمان بیماری صرع مطرح شد. پزشکان از این رژیم غذایی به مدت دو دهه استفاده می کردند تا آنکه داروهای جدید مخصوص بیماری صرع تولید شدند و این رژیم غذایی هم تا پیش از دهه ی ۱۹۵۰ از رواج افتاد.

در این رژیم غذایی شما بیشتر چربی و مقدار بسیار کمی کربوهیدرات مصرف می کنید. رژیم کتوژنیک معمولاً حاوی ۷۵ درصد چربی، ۲۰ درصد پروتئین و ۵ درصد کربوهیدرات است.

وقتی رژیم کتوژنیک می گیرید، بدن شما دیگر به کربوهیدرات ها به عنوان منبع اصلی تأمین انرژی خود تکیه نمی کند، مسأله ای که باعث می شود بدن وارد حالتی به نام کتوز شود. کتوز زمانی رخ می دهد که سوخت و ساز بدن به گونه ای تغییر کند که برای تأمین انرژی، چربی ها را بسوزاند. این مسأله می تواند باعث کاهش چربی های بدن شود، موضوعی که می تواند به پیشگیری از ابتلا به مشکلات جسمانی مرتبط با چاقی مثل دیابت نوع دو یا بهبود چنین مشکلاتی کمک کند.

رژیم کتوژنیک معمولاً شامل این مواد غذایی می شود:
ـ گوشت ـ تخم مرغ ـ لبنیات پرچرب ـ سبزیجات برگ دار و همینطور سبزیجات غیر نشاسته ای ـ آجیل ـ آووکادو ـ روغن زیتون ـ مقادیر اندکی میوه های توت مانند (توت فرنگی، تمشک و غیره) ...