جور وا جور

دانشمندان همه اش در مورد آینده هشدار می دهند و ما را از هزار و یک بلای طبیعی و فاجعه زیست محیطی می ترسانند آیا واقعا آنطور است که آنها می گویند یا اینکه فقط در حال ترساندن ما هستند و اوضاع به این وخامت هم نیست؟

اینجا با دو نوع سناریو مواجه هستیم، یکی اینکه آنقدر زباله و پلاستیک در محیط زیست رها می شود و سوخت های فسیلی می سوزانیم که جو را آلوده و دمای زمین را بالا میبریم.

از آن طرف آنقدر از سفره های زیرزمینی آب شیرین استخراج کنیم که بحران کم آبی رخ دهد. با قطع درختان جنگل ها را از بین ببریم و سموم کشاورزی نسل زنبورها را قطع میکند و دیگر درخت و گیاهی گرده افشانی نمیکند. از همین موارد که گفته شد لیستی بلند بالا می شود تهیه کرد و حتی می توان برخورد شهاب سنگ ها به زمین را هم به لیستمان اضافه کرد و در نهایت به این نتیجه رسید که قرار است صد سال دیگر زمین به کلی نابود یا اینکه به کره ای خشک و بی آب و علف بدل شود. چیزی شبیه به مریخ کنونی خودمان!

سناریوی دیگر که بیشتر به آن اعتقاد دارم این است، که برای همه آنچه که امروزه آنها را بحران می نامیم یک راه حل پیدا می شود. پس فناوری به چه درد میخورد؟

سوخت های فسیلی با انرژی پاک جایگزین خواهند شد و دمای هوا را با روش های پیشرفته کنترل خواهیم کرد، درست مثل بارور کردن ابرها!

با فناوری پیشرفته چرخه آب و هوایی را کنترل می کنیم و دیگر نگران خشکسالی نخواهیم بود. حتی علم ژنتیک هم آنقدر پیشرفت میکند که ریشه بسیاری از بیماری ها را با اصلاح ژن و DNA از بین میبرد.

با بکارگیری هوش مصنوعی جهانی هوشمند تر خواهیم داشت و همه کارهای روزمره بانکی و اداری به سادگی صحبت کردن با دستیار صوتی مان حل خواهد شد.

شهاب سنگ هایی که به سمت زمین زیبایمان نشانه رفته اند با لیزر یا چیزی شبیه به آن در میلیونها مایل مانده به زمین پودر خواهند شد.

با این سناریوی دوم زمین آنقدر جای خوبی خواهد بود که حتی میهمانانی از سایر کرات خواهیم داشت.

شما کدام سناریو را درست تصور می کنید؟