جور وا جور

در مقاله ای که دیروز دیجیاتو منتشر کرده بود گفته شده: دانشمندان کانادایی در پی انجام تحقیقاتی چهار ساله روی هزاران کودک و نوجوان دریافتند که شبکه های اجتماعی و تلویزیونی باعث و بانی بروز افسردگی هستند نه بازی های کامپیوتری!

تا کنون فرض بر این بود که اگر فرزندان مان را از بازی های کامپیوتری دور نگه داریم، با نشاط تر هستند، حالا چه اشکالی دارد که در شبکه های اجتماعی گشت و گذاری داشته باشند؟ شاید اجتماعی تر شدند!

محققان با بررسی تاثیر شبکه های اجتماعی و بازی های کامپیوتری دریافتند آنچه که ما و فرزندان مان را افسرده می کند همین شبکه های به اصطلاح اجتماعی هستند.

افراد با وقت گذرانی در شبکه های اجتماعی و دیدن زندگی های لاکچری و پر زرق و برق، از داشته های خودشان نا امید شده و به کلی دچار افسردگی می شوند.

از اینکه نمی توانند مثل دیگران سفر کنند، به تفریح مورد علاقه شان بپردازند، دوست هایشان را به کافه و رستوران دعوت کنند و هزاران خواسته دیگر، دچار افسردگی می شوند.

مشکل اینجاست که الگوریتم این شبکه ها هم طوری طراحی شده که با توجه به علاقه هایی که دارید و محتوایی که دنبال می کنید، پیشنهادات مشابهی به کاربر می شود که نمی تواند آنها را رد کند. اینطور می شود که تا گوشی خاموش نشده پرسه زنی در شبکه های اجتماعی ادامه میابد.

آنهایی که کاربر اینستاگرام هستند از اینگونه زندگی های لاکچری و شاخ بازی ها بسیار دیده اند. اما خبر ندارند که پشت همه این زرق و برق یک زندگی معمولی و پر از چالش پنهان شده. افراد معمولا از صحنه های زیبای زندگی شان عکس و فیلم می گذارند. و این برای همه عادت شده!